هنرمندی که گرسنس ، نداره // صبح و شب خرابه
یه پاش دادگاس چون گفت از جوامع // گفت پر از نهاله
دور و ور // محاله نزنم حرف حق رو بلند
قراره بکنن هلاکش // پشت سر پل رو کرد خرابش
جلوش هم طنابه // یه صدایی میگه برو جنگ حلاله
نه حلال نیس ، واجبه حتی // بجنگ مثل یه زن بیوه که داره به چند تا
بچه یاد میده تکی ، که چطور باشن قوی // میگه هر کی پرسید کو ولیت ؟ بگین باباس مریض
بچه‌ها بپرسن میشه بابا رو دید چی بگه ؟ // میره جلو آینه واسه خودش سیبیل میکشه
بجنگ مثل آب جاری تو راهت شک نکنی // میشه صخره رو هم سوراخ کرد
ورس (2) :
بجنگ مثل…
کسی که سالهاست زیر ظلم ، بوده زیر پتک // کوفته میگه شکر ، خوبه میشه برد
تو دل میده فحش حدود ۲۹ روز ماه رو // چون که دیده جرم
رفیقاش دربندن و فامیلاشون بال میزنن اینجوری // خودش داره رسالت رو میره برسه به پیروزی
مثل بیماری که نهایت درد رو داره // ولی مهارت داره لبخند بزنه وقت عیادت
اون میدونه نباید برید // امیدواره داروهاش بشن مفید واقع
سرطانیه
ولی ببینیش انگار یه سرماخوردگی جزئی داره // اون نشون میده میشه روی تخت جنگید
به این ترتیب میشه گفت یه پهلوونه // تازه اونم تختی
هه
ورس (3) :
كسي كه نابغه اس ولی كلاس درس // داره میخوره بمب به جای زنگ
میره کنار مرز میگیره کلاش به دست // به نام حق حاضره بپاشه مغز ، یه پاش شه قطع
تا اینکه واسه این و اون بسازه قصر // یه سال بعد
امیدواره همه باشن کنار هم تو لباس جشن // میشینه میزنه به خاکش لب
تو مشتش داره میده فشار یه عکس // که پشتش نوشته به یادتم… پدری که واسه شوکولات پول نداره // ولی در عوض تو راه کول میکنه کوچولو رو تو بارون
هنوز رو پاست اون // اون قدر سفت و سخته باس فامیلیش رو میذاشتن فولادپور تو هم ، سرت رو بگیر بالا کت رو واز کن ، بهتره حالا
لطفا نظر خود را بنویسید