صدای نفسامو می‌شنوم ، که دارن خلوت مو میشکنن
چند روزه توو ذهنم هیچی نیست ، غرق تو این آرامش هیستریک
چند روزه تنهام تو خونه مون ، با دیواراشو سقف روی اون
ولی هرچی زدم با قلم به سرم
می‌رسیدم به یه فکرا به دَرَک مثلا
به دَرَک که دَرک نمیشه حرفام اصلا
با اینکه خیلی ساده گفتم از قبل
و به درک که مشکلاتم حل نمیشن
نه به سلامت اگه هرکی نمونده پیشم
به درک همه ی دنیا مال تو
اصلا نوش جونت هر چی خوردی مال مفت
من درس گرفتم از هر چی اومد به سرم
دیگه واینمیستم بهم ضربه بزنن
نیومدم واسه شکایتی پیشت
با اینکه بهترین کارام حمایت نمیشه
آخه نور چشی نبودیم که شاخ شیم بی‌خودی
تو هم واسه‌ی ما کاری نمیتونی کنی
به درک که هنر دست کاسبای بی‌هنره
اگه گرگ نباشی میکشنو میخورنت
توی این بازار با مافیای پر رنگش
همونا که میخواستن ما نباشیم و عمرا هه …
به درک که واسه‌ی ما وقتش نرسید
به درک که رؤیایی به حقش نرسید
به درک که سال ها با عشق خوندم واست
لطفا نظر خود را بنویسید